Apollon en VenusHier werk ik aan een dualiteit: de man en de vrouw. Ik zoek de ruwe kant, zonder verfijning, zonder extra laag.Een dialoog, een oppositie. Een Jungiaanse metafoor voor man/vrouw-verhoudingen.Het Nieuwe BrutalismeIn de geest van Le Corbusier, van de architecturale brutaliteit. Hier wilde ik een duidelijke, gewelddadige, krachtige interpretatie van de ruimte neerzetten. Soms met een scherpe lijn, soms met een langzame vlakstructuur en het rauwe wit van het voorbereid doek integreren – net als het grijs van het brutalistische beton – door middel van enkele grote kleurmotieven en krachtige zwarte lijnen die ze doorkruisen.Houd minimaal werk: geen overlap van kleuren, geen teksten, geen uitleggen. Alleen een kunstwerk met enkele primaire kleuren. Soms donker groen. Maar vooral zoveel mogelijk ruimte laten voor wit of de egale achtergrond van het doek.Hier houden we het hart van het neo-expressionisme, zijn nervositeit, vast, terwijl we zijn overbodige elementen verwijderen.Hier zoeken we de rauwe expressie, de structuur, het geweld, in een doordachte organisatie. Voltooid. Ultradigitaal minimalistisch.Een moderne versie van het brutalismus. Eerlijker, lichter. Een soort dopamine-detox van popart, neo-expressionisme, kunst. Een gewelddadige zen-tuin.
Veilingagenda gebruikt cookies om je een zo goed mogelijke service te bieden. Zie ons cookie statement. Door verder te gaan op deze website stem je in met deze cookies.
